İSLÂMÎ AİLEYE DARBE

«İnsanın, hususan müslümanın tahassüngâhı ve bir nevi cenneti ve küçük bir dünyası aile aile hayatıdır. Bu da mı bozulmaya başlamış dedim, sebebini aradım. Bildim ki. Nasıl İslâmiyetin hayat-ı içtimaiyesine ve dolayısıyla Din-i İslâm’a zarar vermek için gençleri yoldan çıkarmak ve gençlik hevesiyle sefahete sevketmek için bir-iki komite çalışıyormuş. Aynen öyle de, biçare nisa taifesinin gafil kısmını dahi yanlış yollara sevk etmek için bir-iki komitenin tesirli bir surette perde altında çalıştığını hissettim, ve bildim ki, bu millet-i İslâma bir dehşetli darbe, o cihetten geliyor.
Ben de siz hemşirelerime ve gençleriniz olan manevî evlatlarıma kat-iyyen beyan ediyorum ki Kadınların saadet-i uhreviyesi gibi, saadet-i dünyeviyeleri de ve fıtratlarındaki ulvi seciyeleri de bozulmaktan kurtulmanın çare-i yeganesi, daire-i İslâmiyedeki terbiye-i diniyeden başka yoktur!... (Lem’alar sh: 201)
Hem zevc ve zevce (eşler) arasında böyle İslâmi hayat ve terbiye takip edilirse, bunun mükâfatı, dünyada olduğu gibi ahirette daha ulvi olacaktır.
Evet “refika-i hayatına meşru dairesinde, yani latif şefkatine, güzel hasletine, hüsn-ü siretine binaen samimi muhabbet ile, refika-i hayatını da naşizelikten, sair günahlardan muhafaza etmenin netice-i uhreviyesi ise: Rahim-i Mutlak, o refika-i hayatı hurilerden daha güzel bir surette ve daha zinetli bir tarzda, daha cazibedar bir şekilde, ona dâr-ı saadette ebedî bir refika-i hayatı ve dünyadaki eski maceraları birbirine mütelezzizane nakletmek ve eski hatıratı birbirine tahattur ettirecek enis, latif, ebedî bir arkadaş, bir muhib ve mahbub olarak verileceğini vadetmiştir. Elbette vadettiği şeyi kat’i verecektir.” (Sözler sh: 648)
Kur'anda “Ya Rabbena! Zevcelerimiz ve zürriyetimiz yüzünden bizlere gözler süruru nimetler, saadetler ver.” mealindeki (25:74) âyetinin tefsirinde: «Bu taleb, aile ve evlad terbiyesine verilen ehemmiyeti gösterir.» (Elmalılı Tefsiri 3615) deniliyor.
Evet bu âyette aile terbiyesinde gösterilen hassasiyet nazara verilip, terbiyenin ehemmiyeti üzerine dikkat çekiliyor. Zira taleb edilen şeyin fiilî duası yapılmadan neticeyi istemek, hikmet-i İlahiyeye bir nevi isyan sayıldığından, bu âyette istenen neticenin fiilî duası ise; ciddi ve hassas bir aile terbiyesi ve gayretidir.
Terbiye çok umumi ve küllî sahaya şamildir. Bütün varlıklar âlemi tek “Rabb-ül Âlemîn” tarafından terbiye ediliyor. Bu terbiyenin ehemmiyeti ve umumiyeti içindir ki, “Rabb-ül Âlemîn” tabiri Kur'anın birinci suresinde yer alır ve daha pek çok âyetlerde tekrar edilir.
Allah'ın (C.C.) terbiyesi dışında diğer bir terbiye ve tekâmül yolu yoktur. Zira geniş manasıyla terbiye; mahlûk Hâlık tarafından hangi maksad ve gayeler için yaratılmışsa, mahlûkun o gayeye uygun vasıflara sahip kılınması, o gayeye erdirecek tarzda istihdam edilmesi ve tedricen ona eriştirilmesidir. O hikmet ve gayeleri bilen yalnız Allah olduğu gibi, o gayelere varmak için gerekli olan vesileleri de ancak o bilir, insan onun bildirmesiyle o terbiye vesilelerine nail olur. İşte bunun içindir ki; Allah, beşerin terakki seviyelerine göre bu terbiye kaidelerini peygamberleri vasıtasıyla göndermiş ve bu kaidelere uyanları, bağlılıkları derecesinde terbiye etmiş, kâmil kılmıştır. Başta peygamberler, asfiyalar ve veliler, bu İlahî terbiyenin mükemmel mazhalarıdırlar.